جایگاه فطرت در تربیت کودک و استنتاج دلالت های تربیت اخلاقی در دوره پیش دبستانی مطابق با قرآن و روایات

نوع تحقیق ،توصیفی- تحلیلی ؛ روش تجزیه و تحلیل اطلاعات تحلیل محتوا و نیز استنتاجی و روش گردآوری اطلاعات ، کتابخانه ای است . آنچه در این پایان نامه به عنوان سوال مطرح گردید عبارتند از: مفهوم فطرت الهی انسان مطابق با قرآن و روایات چیست ؟ مفهوم فطرت کودک و نسبت آن با طبیعت او مطابق با قرآن و روایات چیست ؟ تفاوت فطرت الهی کودک از دیدگاه تربیتی اسلام با سایر مکاتب تربیتی چیست ؟ استنتاج دلالت های تربیت اخلاقی کودک در دوره پیش دبستان مطابق با قرآن و روایات چیست ؟ فطرت به معنای شَقّ و پاره کردن ، شکافتن ، بیرون آمدن و به معنای نوع خاصی از آفرینش است . دلایل وجود طبیعت مشترک عبارتند از : « وجود دستگاه ادراکی و شناختی ویژه ،وجود گرایش ها و تمایل های عام فراحیوانی و داشتن توانایی های ذاتی » برخی از ویژگی های فطری کودک بر اساس روایات عبارتند از : حقیقت جویی ، وفاء به عهد ، راستگویی و حب ذات . پیرامون مسأله فطرت دو دیدگاه وجود دارد ؛ گروهی به مخالفت با هر امر سرشتی می پردازند همچون اگزیستانسیالیسم ، مارکسیسم ، دورکیم ، جان لاک ، برکلی و هیوم ، اینان قائل به تجربه هستند . موافقان امور سرشتی نیز افرادی مانند افلاطون و دکارت هستند که معتقدند انسان به صورت فطری برخی امور را می داند. اسلام دید متفاوتی نسبت به هر دو گروه دارد و شناخت انسان را حاصل فطرت و تجربه می داند. هدف غایی در تربیت اخلاقی ،کامل شدن انسان و به کمال رسیدن اوست و اهداف واسطه ای «کسب فضایل و دوری از رذایل اخلاقی » است تا به هدف غایی و نهایی نائل آید که البته متناسب با سن کودک کاربرد دارد و معنی می یابد . اصول تربیت اخلاقی متناسب با این سن عبارتند از؛ فطرت مداری ، کرامت ، عزت ، توجه به استعدادها و تفاوت های فردی ، تغییر ظاهر و تدریج . روش های تربیت اخلاقی نیز شامل ؛ زمینه سازی تربیت ،ایجاد عادت های پسندیده ،الگودهی ،محبت، تشویق و تنبیه ، تلقین به نفس ، تذکر و موعظه حسنه و نیز تغافل است . مربی نیز به عنوان هدایت گر کودک در مسیر پر فراز و نشیب تربیت اخلاقی نقش پر رنگی را ایفا می کند و می تواند با به کارگیری روش های صحیح تربیتی در شکوفایی فطرت و جهت دهی او در مسیر اصلی رشد و کمال بکوشد.